“పూర్తిగా
విషమున్న నాగుపాము మీ శరీరంపై ఎప్పుడైనా చుట్టుకున్నదా?” మేమంతా
నిశ్శబ్దంగా ఉన్నాం.ఈ ప్రశ్న హోమియోపతి డాక్టర్ నుండి వచ్చింది.మేము పాముల గురించి చర్చిస్తున్నప్పుడు ఈ విషయం వచ్చింది.డాక్టర్ కథను కొనసాగించడంతో మేము శ్రద్ధగా విన్నాము.
“అది ఒక వేడివేడిగా
ఉన్న వేసవి రాత్రి, సుమారు పది గంటల సమయం అవుతుంది.రెస్టారెంట్‌లో
భోజనం చేసి నా గదికి తిరిగి వచ్చాను.గదిలోకి
ప్రవేశించేటప్పుడు పై నుండి ఒక శబ్దం వచ్చింది.ఆ శబ్దం నాకు
పరిచయమే.ఎలుకలు మరియు నేను ఆ గదిని పంచుకుంటున్నామనే చెప్పవచ్చు.మ్యాచ్‌బాక్స్ తీసుకుని టేబుల్‌పై ఉన్న కిరోసిన్ దీపాన్ని
వెలిగించాను.
ఆ ఇల్లు
విద్యుతీకృతం కాలేదు; ఇది ఒక చిన్న అద్దె గది.నేను కొత్తగా
వైద్యం ప్రాక్టీస్ ప్రారంభించాను మరియు నా ఆదాయం తక్కువ.నా సూట్‌కేస్‌లో
సుమారు అరవై రూపాయలు ఉన్నాయి.కొన్ని షర్ట్లు
మరియు ధోతీలతో పాటు, నేను ధరించిన ఒకే ఒక్క నలుపు కోటు ఉంది.
నా నలుపు కోటు,
తెలుపు షర్టు మరియు అంతగా తెల్లగా లేని వెస్ట్‌ను తీసి వేలాడదీశాను.గదిలోని రెండు కిటికీలను తెరిచాను.ఇది బయటకు
ఎదురుగా ఉన్న గది, ఒక గోడ బయటి ప్రాంగణం వైపు వుంది.ఇది పైకప్పుతో
కూడిన గది, పొడవైన వాసాలు గోడపైన బీమ్‌పై విశ్రాంతి తీసుకుంటాయి.పైకప్పు లేదు.బీమ్‌ నుండి మరియు
బీమ్‌ పైకి ఎలుకల రాకపోకలు ఉన్నాయి.నా మంచాన్ని
సిద్ధం చేసి గోడకు దగ్గరగా వేసాను.పడుకున్నాను
కానీ నిద్రపోలేకపోయాను.బయట కొంత గాలి
కోసం వెరాండాకు వెళ్లాను, కానీ గాలి దేవుడు విరామం తీసుకున్నట్లు అనిపించింది.
గదిలోకి తిరిగి
వచ్చి కుర్చీలో కూర్చున్నాను.టేబుల్ కింద
ఉన్న బాక్స్‌ను తెరిచి 'ది మటీరియా మెడికా' అనే పుస్తకాన్ని తీసుకున్నాను.దాన్ని టేబుల్‌పై పెట్టాను, అక్కడ దీపం
మరియు పెద్ద అద్దం ఉన్నాయి; అద్దం పక్కన చిన్న దువ్వెన ఉంది.
అద్దం దగ్గర
ఉన్నప్పుడు దానిలో చూడాలనిపిస్తుంది.దానిలో చూశాను.ఆ రోజుల్లో నేను అందాన్ని చాలా అభిమానించేవాడిని మరియు
నన్ను అందంగా చూపించుకోవాలని నమ్మేవాడిని.నాకు పెళ్లి కాలేదు మరియు డాక్టర్‌ను.నేను నా
ఉనికిని తెలియజేయాలని భావించాను.కాంబ్‌
తీసుకుని జుట్టు సరిచేసి, పాపిడను నేరుగా మరియు సరిగ్గా సర్దాను.మళ్లీ పై నుండి ఆ శబ్దం విన్నాను.
అద్దంలో నా
ముఖాన్ని దగ్గరగా చూశాను.ఒక ముఖ్యమైన
నిర్ణయం తీసుకున్నాను – రోజూ గడ్డం తీయాలి మరియు పల్చని మీసాలు పెంచాలి, అందంగా
కనిపించడానికి.నేను బ్యాచిలర్‌ను, మరియు డాక్టర్‌ను
కూడానూ!
అద్దంలో చూశాను
మరియు నవ్వాను.అది ఆకర్షణీయమైన నవ్వు.మరొక భూమి
కంపించే నిర్ణయం తీసుకున్నాను.ఆ ఆకర్షణీయమైన
నవ్వును నా ముఖంపై ఎప్పుడూ ఉంచాలి. అందంగా కనిపించడానికి.నేను బ్యాచిలర్‌ను,
మరియు డాక్టర్‌ను కూడా!
మళ్లీ ఆ శబ్దం
పై నుండి వచ్చింది.
లేచి, బీడి వెలిగించి
గదిలోకి వెళ్తున్నాను.అప్పుడు మరొక
అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది.పెళ్లి
చేసుకోవాలి.ధనవంతమైన మరియు మంచి వైద్యం ప్రాక్టీస్ ఉన్న మహిళా డాక్టర్‌ను
పెళ్లి చేసుకోవాలి.ఆమె బొద్దుగా ఉండాలి; ఒక సరైన కారణం
కోసం.నేను ఏదైనా మూర్ఖమైన తప్పు చేసి పారిపోవలసి వస్తే, ఆమె నన్ను
వెంబడించి పట్టుకోలేకపోవాలి!
ఈ ఆలోచనలతో,
టేబుల్ ముందు కుర్చీలో తిరిగి కూర్చున్నాను.పై నుండి
మరిన్ని శబ్దాలు లేవు.అప్పుడే,
ఒక రబ్బరు ట్యూబ్ నేలపై పడినట్లుగా ఒక మసకబారిన శబ్దం వచ్చింది. ఖచ్చితంగా
ఆందోళన చెందాల్సిన అవసరం లేదు.అయినా, తిరిగి చూడాలని
అనిపించింది.తిరిగిన వెంటనే, ఒక బొద్దుగా ఉన్న పాము కుర్చీ వెనుక భాగం మీదుగా
నా భుజంపైకి వచ్చి పడింది.పాము నా మీద
పడటం మరియు నేను తిరగడం ఒకే సమయంలో జరిగింది.
నేను పారిపోలేదు.వణకలేదు.అరవలేదు కూడా.అలాంటిది ఏదైనా చేయడానికి సమయం లేదు.పాము నా భుజం
మీదుగా స్లిథర్ చేస్తూ, నా ఎడమ భుజం పైభాగం చుట్టూ చుట్టుకుంది.దాని పడగ విప్పి ఉంది మరియు దాని తల నా ముఖానికి మూడో
నాలుగు అంగుళాల దూరంలో ఉంది!
నేను శ్వాసను
ఆపి కూర్చున్నాను అని చెప్పడం సరైనది కాదు.నేను రాయి లాగా
మారిపోయాను.కానీ నా మనస్సు చాలా చురుకుగా ఉంది.తలుపు
చీకటిలోకి తెరుచుకుంది.గది చీకటితో
చుట్టుముట్టబడి ఉంది.దీపం వెలుగులో,
నేను మాంసంతో కూడిన రాయి ప్రతిమలా కూర్చున్నాను.
అప్పుడు ఈ
ప్రపంచం మరియు విశ్వాన్ని సృష్టించిన సృష్టికర్త యొక్క గొప్ప ఉనికిని అనుభవించాను.దేవుడు అక్కడ ఉన్నాడు.నేను ఏదైనా
చెప్పి ఆయనకు నచ్చకపోతే ఏమవుతుంది? నా ఊహలో, నా చిన్న హృదయం బయట ప్రకాశవంతమైన అక్షరాలలో 'ఓ దేవుడా!'
అనే పదాలను రాయవలసి వస్తుంది.
నా ఎడమ భుజంలో
కొంత నొప్పి ఉంది.ఇది మందపాటి సీసపు రాడ్ – కాదు, మరిగిన అగ్ని
రాడ్ – నా భుజాన్ని నెమ్మదిగా కానీ శక్తివంతంగా నలిపినట్లుగా అనిపించింది.భుజం నుండి శక్తి అంతా తొలగిపోతున్నట్లుగా అనిపించింది.నేను ఏమి చేయగలను?
నేను కొంచెం
కదలితే, పాము కాటువేస్తుంది!మరణం నాలుగు
అంగుళాల దూరంలో ఉంది.అది కాటువేస్తే,
నేను తీసుకోవలసిన మందు ఏమిటి? గదిలో ఎలాంటి మందులు లేవు.నేను ఒక మూర్ఖుడైన
డాక్టర్‌ను.నా ప్రమాదాన్ని మర్చిపోయి, నన్ను చూసి చిన్నగా
నవ్వుకున్నాను.
అది దేవుడు
అంగీకరించినట్లుగా అనిపించింది. పాము తన తల తిప్పింది. అది అద్దంలోకి చూసింది
మరియు దాని ప్రతిబింబాన్ని చూసింది. నేను ఇది మొదటిసారి అద్దంలో చూసిన పామే అని
చెప్పలేను. కానీ అది ఖచ్చితంగా అద్దంలోకి చూస్తోంది.
అది తన
అందాన్ని అభినందించుకుంటున్నదా? మీసాలు పెంచుకోవాలా, కంటిలో అందానికి
మస్కారా వాడాలా, లేదా నుదుటి మీద కుంకుమ పెట్టుకోవాలా అనే నిర్ణయం
తీసుకుంటున్నదా?
నేనేం
చెప్పలేను. ఆ పాము ఆడదా మగదా కూడా నాకు తెలియదు. అది నా భుజం మీద నుంచి విప్పుకొని
మెల్లగా నా ఒళ్ళోకి వచ్చింది. అక్కడినుండి టేబుల్‌పైకి వెళ్లి అద్దం దగ్గరకు
చేరింది. బహుశా అది తన ప్రతిబింబాన్ని దగ్గరగా చూసుకోవాలనుకుందేమో.
ఇప్పుడు నేను
రాయిని కాదు. మళ్లీ మాంసముతో కూడిన మనిషిని. నేను ఊపిరి ఆపుకుంటూ మెల్లగా కుర్చీ
నుండి లేచాను. శాంతంగా తెరిచిన తలుపులోంచి వెరాండాలోకి వచ్చాను. అక్కడినుండి
పక్కనే ఉన్న ప్రాంగణంలోకి దూకాను. ఆ తర్వాత జిందగీ లో నేనెన్నడూ పరుగెత్తనట్టుగా
పరుగెత్తాను.
"వూహ్!" అందరం
ఊపిరి పీల్చుకున్నాము. మేమంతా బీడీలు వెలిగించుకున్నాము. ఎవరో అడిగారు,
"డాక్టర్ గారు, మీ భార్య బొద్దుగా ఉన్నారా?"
"లేదు,"
డాక్టర్ చెప్పారు. "దేవుడు వేరేలా కోరాడు. నా జీవిత భాగస్వామిపరుగు పెట్టే సామర్థ్యం ఉన్న చిట్టి మగువ."
డాక్టర్
సమాధానం ఇచ్చారు, "నేను పరుగెత్తుతూనే ఒక స్నేహితుడి ఇంటికి చేరాను. వెంటనే నా
శరీరానికి నూనె రాసుకుని స్నానం చేశాను. కొత్త బట్టలు ధరించాను. తర్వాత, ఉదయం ఎనిమిది గంటలకు
నా స్నేహితుడిని, ఇంకొంత మందిని తీసుకుని నా గదికి వెళ్లాను. నా సామాను
అక్కడినుండి తీయాలనుకున్నాము. కానీ తీసుకెళ్లేంత సామాను మాకు కనిపించలేదు.
ఒక దొంగ ఎక్కువ
వస్తువులను తీసుకుపోగా, ఒకటి మాత్రం అక్కడే వదిలిపెట్టాడు!"
"అది ఏమిటి?"
నేను అడిగాను.
డాక్టర్ నవ్వుతూ
చెప్పారు, "నా పాత, మురికిగా ఉన్న వెస్ట్! ఆ దొంగకి శుభ్రత పట్ల నిష్ఠ ఉండి
ఉండాలి! కనీసం అది తీసుకుని, సబ్బుతో కడిగి వాడుకుంటే బాగుండేది."
"అదే రోజు
పామును మళ్లీ చూసారా డాక్టర్ గారు?"
డాక్టర్
నవ్వుతూ చెప్పారు, "లేదండీ. అప్పటి నుండి ఆ పాము కనిపించలేదు. అది తన సొంత అందానికి
ముగ్దమైన పాము!"
“Itwasahotsummernightaboutteno’clock.Ihadmymealattherestaurantandreturned
tomyroom.IheardanoisefromaboveasIopenedthedoor.Thesoundwasafamiliarone. OnecouldsaythatratsandIsharedtheroom.Itookoutmyboxofmatchesandlightedthe kerosene lamp on the table.
The house was not electrified; it was a small rented
room. I had just set up medical practiceandmyearningsweremeagre.Ihadaboutsixtyrupeesinmysuitcase.Alongwith someshirtsanddhotis,IalsopossessedonesolitaryblackcoatwhichIwasthenwearing.
Itookoffmyblackcoat,whiteshirtandnot-so-whitevestandhungthemup.Iopened the two windows in the room. It was an
outer room with one wall facing the open yard. It had atiledroofwithlongsupportinggablesthatrestedonthebeamoverthewall.Therewasno ceiling.Therewasaregulartrafficofratstoandfromthebeam.Imademybedandpulled itclosetothewall.IlaydownbutIcouldnotsleep.Igotupandwentouttotheverandafor alittleair,butthewindgodseemedtohavetakentimeoff.
One feels tempted to look into a mirror
when it is near. I took a look. In those days I was a great admirer of beauty
and I believed in making myself look handsome. I was unmarried and was a
doctor. I felt I had to make my presence felt. I picked up the comb and ran it
through my hair and adjusted the parting so that it looked straight and neat. Again
I heard that sound from above.
I took a close look at my face in the
mirror. I made an important decision – I would shave daily and grow a thin
moustache to look more handsome. I was, after all, a bachelor, and doctor!
I looked into the mirror and smiled. It
was an attractive smile. I made another earth-shaking decision. I would always
keep that attractive smile on my face . . . to look more handsome. I was after
all a bachelor, and doctor too on top of it!
Again came that noise from above.
I got up, lit a beedi and paced up
and down the room. Then another lovely thought struck me. I would marry. I
would get married to a woman doctor who had plenty of money and a good medical
practice. She had to be fat; for a valid reason. If I made some silly mistake
and needed to run away, she should not be able to run after me and catch me!
With such thoughts in my mind I resumed my
seat in the chair in front of the table. There were no more sounds from above.
Suddenly there came a dull thud as if a rubber tube had fallen to the ground. .
. surely nothing to worry about. Even so I thought I would turn around and take
a look. No sooner had I turned than a fat snake wriggled over the back of the
chair and landed on my shoulder.The snake’s landing on me and my turning were
simultaneous.
I
didn’t jump. I didn’t tremble. I didn’t cry out. There was no time to do any
such thing. The snake slithered along my shoulder and coiled around my left arm
above the elbow. The hood was spread out and its head was hardly three or four inches
from my face!
It
would not be correct to say merely that I sat there holding my breath. I was
turned to stone. But my mind was very active. The door opened into darkness.
The room was surrounded by darkness. In the light of the lamp, I sat there like
a stone image in the flesh.
I
felt then the great presence of the Creator of this world and this universe.
God was there. Suppose I said something and he did not like it. I tried in my
imagination to write in bright letters outside my little heart the words ‘O
God!’.
There
was some pain in my left arm. It was as if a thick leaden rod – no, a rod made
of molten fire – was slowly but powerfully crushing my arm. The arm was
beginning to be drained of all strength. What could I do?
At
my slightest movement the snake would strike me! Death lurked four inches away.
Suppose it struck, what was the medicine I had to take? There were no medicines
in the room. I was but a poor, foolish and stupid doctor. I forgot my danger
and smiled feebly at myself.
It seemed as if God appreciated that. The
snake turned its head. It looked into the mirror and saw its reflection. I do
not claim that it was the first snake that had ever looked into a mirror. But
it was certain that the snake was looking into the mirror. Was it admiring its
own beauty? Was it trying to make an important decision about growing a
moustache or using eye shadow and mascara or wearing a vermilion spot on its
forehead?
I
did not know anything for certain. What sex was the snake, was it male or
female? I will never know; for the snake unwound itself from my arm and slowly
slithered into my lap. From there it crept onto the table and moved towards the
mirror. Perhaps it wanted to enjoy its reflection at closer quarters.
I
was no mere image cut in granite. I was suddenly a man of flesh and blood.
Still holding my breath I got up from the chair. I quietly went out through the
door into the veranda. From there I leapt into the yard and ran for all I was
worth.”
“Phew!” Each of us heaved a sigh of relief. All of us lit beedis.
Somebody asked, “Doctor, is your wife very fat?”
“No,” the doctor said. “God willed otherwise. My life companion is
a thin reedy person with the gift of a sprinter.”
Someone else asked, “Doctor, when you ran, did the snake follow
you?”
The doctor replied, “I ran and ran till I reached a friend’s
house. Immediately I smeared oil all over myself and took a bath. I changed
into fresh clothes. The next morning at about eight-thirty I took my friend and
one or two others to my room to move my things from there. But we found we had
little to carry. Some thief had removed most of my things. The room had been
cleaned out! But not really, the thief had left behind one thing as a final
insult!”
“What was that?” I asked.
The doctor said, “My vest, the dirty one. The fellow had such a
sense of cleanliness ! The rascal could have taken it and used it after
washing it with soap and water.”
“Did you see the snake the next day, doctor?”
The doctor laughed, “I’ve never seen it since. It was a snake
which was taken with its own beauty!”
0 comments:
Post a Comment